A night in the Casino di Venezia

ECPT-dag twee -01

Het was een drukke dag voor ons kleine team, de tweede dag van het Euro City Poker Tour in Malta. We hadden drie Nederlanders over, want gisteren vroegen we ons nog even af welke nationaliteit Ralf de Wert (foto onder) had, maar die bleek toch echt een NL plaatje te hebben en komt uit Oirschot. Dat brengt het aantal Brabanders vandaag op twee, want John van de Bruggen staat in het bevolkingsregister van Gilze.

ECPT-dag-twee--02

Dan hadden we nog Evert Jan Dondergoor, die we niet zo gauw konden spotten in de zaal, maar die zich ook al vrij snel onder het publiek kon gaan begeven en zich inschrijven voor één van de site events, die later op de dag nog gespeeld gingen worden.

ECPT-dag-twee-05

Zo bleven onze dappere Brabantse strijders over en van hen leek Ralf de beste papieren te verzamelen. Toen voor de eerste keer de tafelbezettingen in elkaar werden geschoven, kwam Ralf keurig voor onze camera zitten en vanaf dat moment ging het steeds beter met hem. Ze overleefden beide tot aan de eerste pauze en hadden op dat moment ook allebei uitzicht op de eerste 18 plekken, daar waar de kassier zou gaan aanschuiven. Maar een stabiel verloop van het spel kan ineens wreed verstoord worden en dat overkwam Ralf. Eerst beantwoordde hij een all in van de Duitser Bernt Philipp Hoff maar verloor met twee achten van twee vrouwen, die zijn opponent ten deel vielen en daarna overkwam hem hetzelfde met een set zevens, al was hij hier zelf degene die all in ging. Vanaf dat moment was het hele Hollandse keurkorps nog slechts fan van één speler, John van de Bruggen. Maar die had ondertussen al een paar keer hard aan het bellenkoord moeten trekken. Tot opnieuw de tafelverdeling door elkaar werd gehutseld en hij binnen ons schootsveld kwam, dat wil zeggen onze technische en tactische tips kon horen en pal voor de camera kwam. Aan die tafel zat ook de man, die de dag als chipleader was begonnen, de tot dan uitstekend spelende Canadees Sorel Mizzi.

Vlak voor de dinnerbreak hielden we ons hart vast toen John besloot all in te gaan met een paar zevens. Hadden we vriend Ralf niet zien sneuvelen met zo’n setje? Wie heeft eigenlijk ooit beweerd dat zeven een geluksgetal is? Mizzi gaf de call met klaver zes en klaver acht in zijn handen, en tot ontsteltenis van alles wat Hollands was draaide de aardige juffrouw, die de kaarten verdeelde, een flop van drie klavers.

ECPT-dag-twee-03

Mizzi had een raszuivere flush in handen. Er lag ook een zeven bij en een drie, maar ja daar had John even niets aan. De volgende kaart was weer een klaver en we hadden het vlugzout al klaar staan voor onze arme vriend en snel wat troostende woorden opgezocht in het Groot Clichéboek van het Poker (‘wat een pech, dat je met zo’n hand verliest’ en dat soort kreten) toen die nog steeds aardige verdeeljuffrouw een tweede drie bij het spul legde. De flush van Mizzi werd overklast door een full house. Hij is niet dood, hij leeft!

ECPT-dag-twee-04

En vanaf dat moment kwamen zijn kansen om zich voor het eerst in zijn jonge bestaan in het echte prijzengeld van een groot live toernooi te spelen er goed uit te zien. Toen het tijd werd voor het uitdelen van de voederbakjes in het casinorestaurant op de tweede etage bleken nog twee wapenfeiten voor het opschrijven te liggen. Olga Pochepskaya, de enig overgebleven vrouw in het toernooi, vloog er vlak voor de etensbel uit. Ze had al een tijd geworsteld tegen het spook van de uitschakeling en ze bleek er niet aan ontkomen te zijn. En er was een nieuwe chipleader, Bo Sehlstedt, die een collectie van 220.000 chips kon overleggen.

ECPT-dag-twee-06

Ondertussen hadden wij ingeschat dat John van de Bruggen het prijzengeld zou halen, hij kon het zich veroorloven met een stack van rond de 90.000 om even wat afwachtend te spelen. Na het eten werd de bubble boy bekend, de arme ziel die net buiten het prijzengeld valt. Die twijfelachtige eer viel de Deen Sebastian Percy-Smith te beurt. Het is een akelig karwei, maar ja, iemand moet het zijn, want anders kunnen we niet verder. Een etage hoger in de 80+ ruimte (zo’n beetje de gemiddelde leeftijd van de bezoekers achter de gokkasten) werden we ook nog gewaar dat de voetbalwedstrijd Italië-Nederland rustig had kunnen worden overgeslagen, want wat we er van zagen was een vrij trieste aaneenschakeling van foute passes.

Voetbal

Elke bal die meer dan drie meter onderweg moest zijn om ergens aan te komen, kwam bij een tegenstander terecht. Nee, dan het poker, dat was een stuk attractiever met nu een geleidelijke uitdunning van het veld richting een finale bezetting voor de zondag. Wie nu moest afhaken kon in elk geval zelf het buskaartje naar huis betalen. Zsolt Cserhati was de laatste op deze avond, die moest opgeven, terwijl we John van de Bruggen steeds meer in de winning mood hadden zien komen. Aan het eind van de avond had hij zijn stack op een lekker niveau gebracht en dat werd beloond met een finaleplaats. We zijn trots op hem en zondagmiddag om 16.00 uur staan we weer gereed met de camera in de aanslag om hem bij te staan.

ECPT-dag-twee-07

De chipcount ziet er voor de finale als volgt uit:

Mitja Potocin 314.800
Bo Sehlstedt 264.700
Bernt Philipp Hoff 201.700
John van de Bruggen 199.300
Manuel Thiede 131.300
Sorel Mizzi 93.800
Sean Perry 54.800
Mickael Schuchardt 40.300

Verder heeft de kassier de volgende afvalligen gehonoreerd:

Zsolt Cserhati € 6337
Michael Landmann € 3900
Alexandre Boukobza € 3120
Juuso Leppänen € 3120
Julio Diaz € 3120
Paul Hersleth € 2730
Ghassan El-Hoss € 2730
Somer Kari € 2340
Steffen Rachut € 2340
Sebastian Winkler € 2340