Aanhoudende onzekerheid in USA over status van het pokerspel
De man zou in Nederland aan z’n AOW toe zijn, maar in de USA stond hij voor de rechter. Of eigenlijk in Pennsylvania, want de staten mogen dan wel verenigd zijn, maar in de rechtspraak zijn ze vaak zeer autonoom. Waar in andere staten niemand zich druk maakt over de status van het pokeren hanteert men in Pennsylvania blijkbaar het uitgangspunt dat pokeren een kansspel is en niets met vaardigheid te maken heeft. De letterlijke wettekst van de staat Pennsylvania geeft als definitie van kansspelen een activiteit ‘waarbij een bepaalde inleg wordt gedaan en de mogelijkheid tot geldelijke winst bestaat, waarbij de uitkomst wordt bepaald door geluk (toeval)’ (vertaling redactie Onlinepoker.nl).
Een definitie die aan alle kanten weerlegbaar is, maar daar had Lawrence Burns (65) helemaal niets aan. Hij werd schuldig bevonden aan het organiseren van 12 verschillende illegale spelactiviteiten. Da’s lekker voor een man op leeftijd. De aanklachten gingen terug tot 2007. Burns had alles grootmoedig toegegeven, maar beargumenteerde zijn zaak dus met de stelling dat poker een behendigheidsspel is, in het bijzonder waar het de Texas Hold’em variant betreft.
Er was een wetenschappelijke zwaargewicht als getuige à décharge opgeroepen. Robert C. Hannum is Hoogleraar Statistiek aan de Universiteit van Denver, Colorado. Hij is gespecialiseerd in statistisch aantoonbare waarschijnlijkheden, en heeft als zodanig een bijzondere interesse voor kansspelen. Over dat onderwerp heeft hij een flink aantal publicaties op zijn naam staan. Hij refereerde in zijn getuigenverklaring aan een computersimulatie die aantoonde dat in 96% van alle gevallen de geoefende pokerspeler wint van de ongeoefende. Een andere wetenschapper, Matthew Rousu of Susquehanna University, onderschreef de stellingen van Hannum. De verdediging voerde verder aan dat het aantal professionele pokerspelers, de talloze handboeken voor het pokerspel en de vele educatieve websites toch overduidelijk aantoonde dat poker absoluut niet louter als een kansspel kon worden aangeduid.
‘I rest my case’ zou dan de gevleugelde uitdrukking in de film zijn, maar de juryleden zullen wel niets anders spelen dan Halma en Ganzenbord, want ze negeerden alle argumenten van de verdediging en aan de betogen van Burns’ advocaten en de opgeroepen deskundigen. Burns werd schuldig bevonden. Gelukkig had de officier van justitie van dienst Burns op voorhand al verzekerd van het feit dat er geen gevangenisstraf zou worden geëist, hij hoeft dus niet te gaan zitten. Niettemin gaat Burns in beroep en deze zaak krijgt dus een ongetwijfeld opwindend vervolg.