Daniel 'Jungleman12' Cates: Lone Shark
Een tijdje terug verscheen er een briljant artikel over online poker fenomeen Daniel ‘Junglema12’ Cates op de Amerikaanse website de Washingtonian. Briljant. Niet vanwege de vakkundigheid van de auteur, maar juist het gebrek aan kennis van de journalist in kwestie maakt het artikel zo intrigerend.
Als pokerjournalist en als pokerfanaat omring ik mij met artikelen over poker, geschreven door experts binnen dit specifieke genre. Het is daarom soms ontzettend verademend om af en toe een pokerartikel te lezen dat niet geschreven is door een kenner. Het biedt mij een complete andere invalshoek, die mij aan het denken zet.
In het artikel beschrijft auteur Jason Koebler een momentopname uit het leven van de 20-jarige Daniel Cates. De jonge Amerikaan die zich binnen korte tijd heeft opgewerkt tot een bekende speler binnen het online pokerwereldje wordt aan de lezer voorgesteld zoals hij in het dagelijkse realiteit is. Namelijk: een 20-jarige jongen die bij zijn ouders woont, maar iedere dag in de kelder miljoenen bij elkaar pokert.
De schrijver slaagt er in om Cates te portretteren als een sociaal gestoorde net twintiger, een gokverslaafde en een toekomstige college dropout. Je krijgt bijna medelijden met Cates, die heel de dag alleen maar zit te kaarten in de kelder terwijl hij nauwelijks eet en zelden zijn pokerhol verlaat.
Hierdoor ontstaat er ook een prachtige discussie bij de comments over het onverantwoorde gedrag van Cates. En over de vraag of het wel goed is voor een jong iemand om met zulke bedragen te spelen.
In mijn ogen is Daniel Cates een held. Hét voorbeeld van de American Dream. Maar gelukkig zijn er ook artikelen die mijn droombeeld enigzins nuanceren. Heb jij al medelijden met Cates na het lezen van het artikel op de Washingtonian website? Bedenk dan eens hoe het is om $3.171.762 dollar winst te hebben, ten koste van de beste pokerspelers ter wereld.