Metagame: het spel binnen het spel
Tijdens een gezellige zondagmiddag pokeren in een homegame maakte ik een rare move. Nadat ik vanuit vroege positie had geopend en was gereraised, besloot ik te 4-betten met 67 ofsuit. Dat besluit had niets te maken met wiskunde of met basisstrategie, maar des te meer met de metagame.
Metagame is een term die wordt toegepast bij meerdere spellen en staat voor het spel binnen het spel. Wanneer je een besluit maakt wat wiskunig of strategisch niet helemaal juist is, dan doe je dat vanwege de metagame. Je neemt zo’n besluit vanwege eerdere ervaringen met je tegenstander, om een image te creeëren of bijvoorbeeld omdat je informatie wilt over je tegenstander.
Terug naar het voorbeeld: Ik zat dus gisteren aan tafel met alleen maar bekenden en wist dus van de meeste wat voor strategie zij hanteren. De meeste spelers aan tafel spelen tight/ABC- poker en zijn dus gemakkelijk in te schatten. Er is echter één speler aan tafel die een agressieve stijl hanteert. Het mooie aan zijn stijl: hij is geen pannekoek. Hij weet genoeg van het spel om te weten wanneer het tijd is om gas terug te nemen, maar zolang hij geen rood licht ziet is zijn voet niet van het gaspedaal af te krijgen.
Goed, er heeft een speler een straddle geplaatst van €2, we spelen €1/€1 en de gemiddelde stack ligt boven de €100. Ik mag het als eerste zeggen na de straddle en besluit te raisen met 6♠7♦ naar €8. Dit is meteen al een stukje metagame, want deze hand is niet goed genoeg om vanuit vroege positie te openen, maar er zitten veel tight spelers aan tafel en ik heb al heel veel potjes weten te stelen dus probeer ik het.
Een maat van me en mijn neef besluiten beiden te callen vanuit middle position. Maar dan is het de beurt aan de agressieve speler in de big blind. Hij reraised naar €24 en nadat de straddle gefoldt heeft mag ik mag het weer zeggen. Easy decision, zou je denken. Maar ik ben niet van plan de rest van de middag platgewalst te worden door deze speler. Dit lijkt bovendien heel erg op een squeeze: er zit al €28 in de pot op het moment dat hij het mag zeggen. Hij weet dat ik licht open en waarschijnlijk zal folden op een raise. De spelers na mij hebben waarschijnlijk te licht gecalld en zullen ook moeten folden op een raise. Voor hem een logische play dus.
Ik re-raise naar €54, dat is ongeveer zijn halve stack. Hiermee zet ik hem maximaal onder druk, bovendien komt een 4-bet vanuit vroege positie heel sterk over en hij zal al zijn marginale, en zelfs vrij sterke, holdings moeten folden. Toch? Mis. Het gaspedaal wordt nog wat harder ingetrapt en villain gooit al zijn muntjes naar het midden. Shit!
Blijkbaar heeft villain dan toch een monster. Zelfs vissen krijgen wel eens een handje. Damn. Wat een vervelende spot ben ik nu beland. Zijn all-in is nog €57 euro extra. Dat is dus €57 op een pot van €174 oftewel 1 op 3. Dat zijn geweldige pot odds, maar ik heb zeven hoog! Wat nu als hij azen heeft? Dan ben ik 4 tegen 1 underdog.
Máár het probleem is. Hij weet dat ik weet dat hij weet. Oftewel: het zou zomaar kunnen dat villain hier 5-bet met een marginale holding. Als hij denkt dat hij me kan laten folden doet hij het. Ik weet nog dat hij me een keer 6-bette met 78 waardoor ik bijna mijn aas-koning moest folden. Toen maakte ik de call uiteindelijk wel. Nu maak ik hem ook. De kans is groot dat ik gewoon livecards heb.
De kaarten gaan open: Ik heb een schoppen zes en ruiten zeven, hij heeft: een ruiten zes én een schoppen zeven! We hebben dezelfde hand. Haha. We besluiten de pot meteen maar te delen. Blijkbaar was hij ook een potje aan het metagamen.